Ze was zo mooi, zo vrolijk ook,
haar leven scheen de zon.
Haar stem een lied,
haar lach mijn buit.
Geeneen die zo mooi stralen kon.
Bekeerd tot onbewust bestaan.
zwembad en lichaam toe.
Haar haar beknot,
haar vrijheid zuur.
Zo jong al levensmoe.
Nu is ze bruin, katoen, vermolmd,
haar vreugd' devoot vergaan.
Haar man een bruut,
Allah mijn kruis.
Voor altijd weg uit mijn bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten